فکر میکردم به مغازه ای که اونجا بود.. هر بار که از کنارش رد میشدم.. تقریبا هر روز عصر بازه.. حتی شاید جمعه ها.. لباس فروشیه.. تو پارکینگ یه خونه ای.. بغل یه بلوار نسبتا خلوتی.. جایی که تجاری نیست.. با خودم میگفتم که طرف با چه امیدی این جا رو باز کرده..؟ با چه امیدی..؟ از کجا معلوم کسی بیاد..؟ ولی حتما میاد که نبستتش.. مثل پرنده هایی که کم نیست تعدادشون ولی زندگی میکنن.. مثل بچه گربه هایی که بعضی وقتا میبینی یه پرنده ای شکار کردن.. و دیگه کم کم بچه نیستن.. همه ی اون ها با امید تلاششونو میکنن.. و نتیجه میگیرن.. این مثل یه اصله.. اصلی که نمیشه به طور قطع گفت ثابته.. ولی قابل اعتماده.. هست چون این تعادل میلیون ها سال برقرار بوده.. و به تکامل منتهی شده.. تکاملی که البته انتها نداره..